Dit weekend; even bijkomen van een
hectische week met weinig slaap. Afgelopen week stond in het teken van veel
studeren, maar natuurlijk vooral van de verkiezingen. Tijdenlang is er naartoe
geleefd. Obama en Romney begonnen hun campagnes jaren geleden, en ook ikzelf
was al sinds het begin van dit jaar de campagnes trouw aan het volgen, onder
andere door te schrijven voor verkiezingenvs.com.
Het is natuurlijk bijzonder om de campagnes en
verkiezingen mee te maken in de V.S., maar eigenlijk viel de gekte in
Charleston wel mee. Dat komt vooral door het Amerikaanse kiessysteem. Voor de
leken onder de lezers; het systeem houdt ruwweg in dat je in Amerika niet
president wordt doordat je de meeste stemmen krijgt, maar doordat je de meeste
kiesmannen in het kiescollege wint. Elke staat heeft een bepaalt aantal
kiesmannen in het kiescollege, en alle kiesmannen van een staat gaan naar de
kandidaat die in de betreffende staat de meeste stemmen heeft gekregen. Als 49
procent van alle inwoners van Florida op
Obama stemt, en 48 procent op Romney, gaan alle kiesmannen van Florida naar
Obama. Het maakt dus niet uit of een kandidaat landelijk de meerderheid haalt.
Het gaat erom dat hij in voldoende staten meer stemmen dan z’n tegenstander(s)
krijgt om een meerderheid in het kiescollege te halen.
Aangezien allang bekend is dat de meerderheid van de
inwoners van South Carolina op Romney zou stemmen, had het voor beide
kandidaten weinig zin om hier campagne te gaan voeren. Immers, door het systeem
met kiesmannen maakt een procent meer of minder in South Carolina niets uit
voor de uiteindelijke uitslag. Dat betekent nauwelijks campagnespotjes op TV en geen
campagnebezoeken van Obama of Romney.
Dat Michelle Obama een speech gaf in Chapel Hill, North
Carolina (wel een swingstate), waar andere American Studiers wél bij konden
zijn, was nogal jaloersmakend. Wij moesten het doen met Jim Gray, de
vicepresidentskandidaat voor de onbeduidende Libertarian Party, waarvan de
presidentskandidaat Gary Johnson maarliefst 1 procent van de stemmen wist te
halen.
Wat de campagnegekte in Charleston nog meer temperde was
het verdwenen enthousiasme onder studenten. Vier jaar geleden was Obama een
hype, dit keer was de nieuwigheid er van af en inmiddels beseften de meesten
dat Obama ook maar een mens en politicus
is.
Ondanks dat de verkiezingsgekte meeviel, was er ook in
Charleston een Obama-campagnekantoor. Obama maakte geen kans in South Carolina,
maar dat betekent niet dat er geen geld binnen moet worden gehaald. En ook daar
moest een organisatie voor worden opgezet.
De campagnes waren in Charleston dus niet erg aanwezig. Het meeste werd eigenlijk door de universiteit georganiseerd, die studenten
zoveel mogelijk wilde stimuleren te gaan stemmen. Er was bijvoorbeeld een
evenement (met zoals altijd gratis pizza en goodies) waar je je kon registreren
als kiezer.
Ook al leefde de verkiezingen onder de gemiddelde student
niet heel erg, ik zelf kon niet wachten. Al het campagnenieuws volgde ik op de
voet, en ik heb zelfs de Obama-campagne gesteund door een carmagnet te kopen (de
distributie was zodanig slecht georganiseerd dat ik twee extra magneten kreeg
opgestuurd plus twee gratis stickers).
Afgelopen dinsdag was er dan eindelijk de climax:
Election Day. Miljoenen Amerikanen gingen naar de stembus en ik had het geluk
om deze bijzondere dag in de V.S. mee te mogen maken. Ik heb even voor verkiezingenvs.com
geliveblogd (i.e. nieuws bijgehouden) en
ik ben natuurlijk even naar een stembureau geweest.
(klik voor groter en grinnik) |
geen oneindige rijen |
’s Avonds was er door de
universiteit een feest georganiseerd waar de uitslagen werden bekeken,
vanzelfsprekend onder het genot van pizza, chips en cola.
Obama was niet te beroerd om zelf ook nog even langs te wippen. |
Helaas was het feest nogal een
geschreeuw en na een paar uur besloten Lisa en ik om in m’n appartement
samen met een huisgenoot de rest van de uitslagen te kijken. Uitslagen druppelden binnen en Obama leek op een overwinning af te stevenen. En toen maakte CNN
de winnaar bekend...
Goed, ik was natuurlijk erg
blij. Maar gillen van geluk was het nou ook weer niet. Want eigenlijk zag ik
het al wel aankomen. Het is natuurlijk makkelijk om achteraf te zeggen dat je
altijd al wel wist dat Obama zou gaan winnen, maar ja, eigenlijk is het wel zo
;) Obama stond in de peilingen in de beslissende swingstates bijna altijd op
voorsprong en ik voorspelde dan ook een uitslag van 303-235 in kiesmannen. Dat
bleek zelfs nog erg voorzichtig, want uiteindelijk won Obama ook Florida wat
een uitslag van 332-206 opleverde.
Behalve presidentsverkiezingen
waren er ook verscheidene andere verkiezingen en referenda. De Senaat blijft in
Democratische handen, het Huis van Afgevaardigden in Republikeinse. Opmerkelijk
is dat een aantal staten voor de legalisering van marihuana stemden, en andere
voor de legalisering van het homohuwelijk. In Californië stemde de bevolking voor een belastingverhoging om het begrotingstekort
te lijf te gaan, en in Wisconsin werd de eerste openlijk homoseksuele senator
verkozen. Het was een progressieve dag voor Amerika, en ik heb weer wat meer
hoop voor het land.
Hoi Coen, mooi verhaal. Je maakt goed duidelijk hoe het globaal in elkaar zit.
BeantwoordenVerwijderenEn hoe enthousiast je erover bent. Gillen mag altijd dan hoor je er nog meer bij.
laten we hopen dat Obama de komende vier jaar Amerika en ook de rest van de wereld weer een beetje hoop geven.
groetjes pap.