Paste allemaal in een Postnl doosje
Ook wat het weer betreft word ik nog steeds verwend. Het
is hier nog altijd rond de twintig graden en op 5 december liep ik zelfs rond
in m’n korte broek. Ondanks het subtropische klimaat doet de stad er alles aan om het er kerstachtig uit te laten zien:
Het stereotiepe beeld van uitbundig versierde Amerikaanse
huizen klopt vrij goed. Een voorbeeld:
Op het bord dat de kerstman draagt staat "God bless America" |
Sneeuwpopkoelkast bij de buren, kerstboom uitzoeken met de familie Starr en het resultaat daarvan.
Ik wil het nog even hebben over mijn cijfers. Normaal
schep ik daar niet graag over op. Over het algemeen valt er ook weinig
op te scheppen. Ik ben tot nu toe zonder ergens vertraging op te lopen door
mijn schooljaren heen gekomen, maar mijn gemiddelden zijn nooit uitzonderlijk
geweest. Hier in Charleston verbaas ik mezelf keer op keer. Ik haal de een na
de andere A, een leraar heeft een van m'n essays ingestuurd naar een
essaywedstrijd en een andere leraar schreef onder een van m’n essays dat het
“publicatiewaardig” zou zijn als ik het op een paar specifieke punten iets zou
verbeteren.
Natuurlijk ben ik blij met de goede resultaten en ik zal
niet ontkennen dat zulk positief commentaar nogal een egoboost geeft, maar het
feit dat ik nooit zo hoog scoorde zette me aan het denken. Waar komen die hoge
cijfers vandaan? Waarschijnlijk komt het deels door een aantal verschillen tussen het Nederlandse en
Amerikaanse onderwijs- en beoordelingssysteem:
1. Het
niveau ligt iets lager dan in Nederland. Er is in de VS geen opdeling tussen
HBO en universitair, en college is dan
ook meer een mix tussen beide. Vakken zijn hier niet uitsluitend
wetenschappelijk en daardoor ligt het niveau bij de meeste vakken wat lager dan
bij vakken die aan Nederlandse universiteiten worden gegeven.
2. Leraren
geven makkelijker hogere cijfers. De College of Charleston is uitsluitend een
onderwijsinstelling, terwijl Nederlandse universiteiten ook
onderzoeksinstituten zijn. Volgens mij heerst er daardoor in Nederland meer de
mentaliteit dat een 9 of 10 voor een essay betekent dat het essay perfect is en
zo een wetenschappelijk tijdschrift in kan. In de VS krijg je een A als je de
opdracht voldaan hebt, geen hele grote fouten hebt gemaakt en je hebt laten
zien dat je het onderwerp begrepen hebt. Dat heeft als nadeel dat geniale
studenten nooit hoger dan ‘gewoon’ goede studenten halen, maar het voordeel is
dat studenten erg gestimuleerd worden om goed werk te leveren. In Nederland kan
ik nog zo m’n best doen, maar hoger dan een 7,5 krijg ik zelden, wat nogal
demotiverend werkt.
3. Een
voldoende wordt hier niet gelijk als goed beschouwd. In Nederland zijn de
meeste studenten tevreden met een 5,5, Amerikanen zijn dat niet met een D minus
(het laagste cijfer dat als voldoende wordt beschouwd). Lager dan een D minus
is namelijk gelijk een F (failure). Een D of C wordt hier als matig beschouwd
en bovendien moeten studenten hoger halen om recht te hebben op een studiebeurs.
Ook moeten studenten met een gemiddelde lager dan een C op veel universiteiten
stoppen met hun studie. En om in een graduate programma te worden toegelaten
moet je vaak minimaal een B minus hebben.
4. De
werkdruk ligt hier hoger. Natuurlijk kan ik slechts vier vakken die aan de
College of Charleston worden gegeven vergelijken met American Studies, maar ik heb het idee
dat in de VS de werkdruk op universiteiten hoger ligt dan in Nederland. Voor
mij en de andere Groningers was dat sowieso het geval. De leraren zijn daardoor
niet zo kritisch op schrijfstijl en details, wat er mede voor zorgt dat ze wat
hogere cijfers geven.
5. Dit
is wat het Fulbright Center zegt over de verschillen tussen de Nederlandse en Amerikaanse
beoordelingssystemen:
Het is niet mogelijk om het Amerikaanse beoordelingssysteem
rechtstreeks om te zetten naar het Nederlandse systeem. Een A behaald op een
topuniversiteit heeft een andere waarde dan een A behaald op een minder hoog
aangeschreven instelling. Het is ook niet mogelijk om Nederlandse cijfers om te
zetten in Amerikaanse grades. Om echter een idee te krijgen wat je
Nederlandse cijfers waard zijn, kan de volgende tabel als indicatie dienen:
8 -----A
7 -----B
6 -----C
6 -----C
In verhouding komt een A in Amerika vaker voor dan een 9 of
10 in Nederland. Hoewel een A+ niet bestaat in het Amerikaanse
beoordelingssysteem zouden 9’s en 10’en aangegeven moeten worden met een A+.
In de VS krijg je dus wat makkelijker hogere cijfers, en hoge
cijfers zijn hier niet hetzelfde als hoge cijfers in Nederland. Dat neemt niet
weg dat mijn werk hier beter is dan wat ik in Groningen heb laten zien. De
leraren geven niet voor niets zulk positief commentaar. Dat komt denk ik deels
door het iets lagere niveau hier, maar ook doordat ik hier alleen maar vakken
over de Amerikaanse politiek heb, een onderwerp dat me beduidend beter ligt dan
de grote hoeveelheid cultuurtheorie bij American Studies.
Een andere reden is dat ik verrast werd door de
hoeveelheid werk die ik voor elk vak moest doen. Daardoor probeerde ik alles
bij te houden en aan alles veel aandacht te schenken, wat niet altijd nodig is
voor een goed cijfer. Dat resulteerde dus wel mooi in hoge cijfers.
Genoeg theorie en zelfverheerlijking voor vandaag ;) Laat
ik er maar een einde aan breien.
Mijn finals zijn inmiddels voorbij en m’n vakantie is dus
eindelijk begonnen! Tot 11 februari mag ik bijkomen van een prachtig maar zwaar
semester.
Morgen ga ik Lisa uitzwaaien op het vliegveld en verder
moet ik de komende dagen nog wat formaliteiten afronden, ga ik afscheid nemen
van een aantal mensen, en ga ik genieten van veel me-time (alle studenten gaan
naar thuisthuis voor kerst dus ik blijf voor een paar dagen zo ongeveer in m’n
eentje over op de campus). EN ik kan genieten van New York voorpret, want
volgende week dinsdag vlieg ik naar The Big Apple waar ik EINDELIJK Mark weer
zie! Negen dagen lang gaan we daar vakantie vieren en we gaan onder andere
dagjes naar Washington en Philadelphia.
Over een paar weken zal ik op dit blog daarover nog wat
proberen te schrijven. Tot die tijd is dit m’n laatste blogbericht. Dus: voor
de laatste keer groeten uit Charleston!
PS: vanaf 1 februari heb ik weer een kamer in Groningen
nodig! Dus mocht je iets weten…